Kim jestem? Znam jedynie suche dane z mojego życia. Mam 22 lata, 2 siostry,
rodziców. Reszta biografii to moje wiersze. Tam, się ujawniam, tam się kompromituję, tam
zostawiam swoje lęki i prośby. Tam odbijam kontury samego siebie. Dzięki poezji dowiaduję
się o sobie. Wiem, kim nie jestem i kim bym chciał być. Poezja to poligon, na którym taplam
się w marzeniach. Robię to coraz częściej. Z biegiem czasu stąpanie po ziemi sprawia mi
trudność, ale brnę dalej. Mam w życiu cele, o których zawsze pamiętam. Studiuje filologię
polską na 2 roku. Zawsze marzyłem by zawodowo zajmować się poezją. Na studiach mam
tego małą namiastkę. Na dzień dzisiejszy szukam tego, o czym piszę.
Tworząc tomik poezji Vitae translatio (łac.tłumaczenie życia) spełniam swoje marzenia.
Zawsze miałem coś do powiedzenia. Dzięki poezji mogę krzyczeć. Wierzę, że ktoś usłyszy
moje szepty. Jeśli chodź jedna osoba powie, że jej pomogłem, to będę spełniony.
W życiu szukam miłości, wiem, że oprócz zdrowia rodziny tylko to ma sens.
Co sądzę o swojej poezji? Jest szczera, prawdziwa i moja. W życiu przeżyłem dużo, i dlatego
mam prawo mówić. Tworzę także prozę. Korzystam z jej formy wciskając w nią poezję.